Κατά τις ανασκαφές του μινωικού οικισμού στον λόφο του Αζωγυρέ αποκαλύφθηκε κεραμικός κλίβανος. Η θέση βρίσκεται δίπλα στο χωριό Στύλος και νότια της αρχαίας Απτέρας (Μεγάλα Χωράφια).

Πρόκειται για κάμινο ακανόνιστου κυκλικού σχήματος με θολωτή οροφή για το ψήσιμο κεραμικών αγγείων κυρίως μικρού μεγέθους. Ο τύπος αυτός επέτρεπε την ομοιόμορφη κατανομή της θερμότητας. Κάμινοι τέτοιου σχήματος απαντούν στον ελλαδικό χώρο κατά τους προϊστορικούς και ιστορικούς χρόνους. Η ύπαρξη της καμίνου μαρτυρεί βιοτεχνική δραστηριότητα στην θέση. Χρονολογείται στις αρχές του 13ου αι. π.Χ. (ΥΜΙΙΙΒ).

Η κάμινος αποκαλύφθηκε δίπλα σε μεγάλο κτήριο και ήταν κατασκευασμένη στην εξωτερική πλευρά του νότιου τοίχου.
Η διάμετρος της καμίνου είναι 2,30μ. και σώθηκε σε ύψος 0,70μ. Ο περιφερειακός της τοίχος ήταν ισχυρής κατασκευής πάχους περίπου 0,50μ. Στο κατώτερό της τμήμα θα πρέπει να υπήρχε η εστία και ο δίαυλος ελκύσματος, που δεν σώθηκαν. Ο θάλαμος θέρμανσης της καμίνου διαμορφωνόταν στο εσωτερικό με τρεις στενές και επιμήκεις σύριγγες, μέγιστου μήκους 1,30μ. Η κεντρική ήταν ευθύγραμμη, ενώ οι πλαϊνές ελαφρά καμπύλες, ακολουθώντας το σχήμα της καμίνου. Στεγάζονταν με λιθοπηλοδομή σε ύψος περ. 0,60μ. η οποία έφερε κατά διαστήματα οπές. Τρεις τέτοιες οπές διατηρούνται στην στέγαση της κεντρικής σύριγγας. Η εσχάρα διαμορφωνόταν από το διάτρητο δάπεδο του θαλάμου θέρμανσης. Πάνω από την εσχάρα βρισκόταν ο θάλαμος οπτήσεως, όπου τοποθετούνταν τα αγγεία. Το σύνολο της κατασκευής καλυπτόταν με ημισφαιρικό θόλο, στην κορυφή του οποίου υπήρχε μικρό άνοιγμα. Η κυκλοφορία του αέρα εντός της κατασκευής πραγματοποιούνταν μέσω της εισόδου της καμίνου και της οπής στην οροφή, η οποία επέτρεπε την έξοδο των αερίων των καύσεων. Από τον θόλο, που θα πρέπει να αποτελούσε μόνιμη κατασκευή, διακρίνεται σε κάποια σημεία μόνο η γένεση του.

Το σύνολο του εσωτερικού ήταν καλυμμένο με παχιά επένδυση πηλοκονιάματος, το οποίο φέρει ίχνη ισχυρών καύσεων.
Οι κυκλικού σχήματος κάμινοι ανέπτυσσαν θερμοκρασία μέχρι 900-950 °C.